Het Palestina van Ali Rashid: "Toch waren we ooit broeders"

De tijd verstrijkt en de essentiële inhoud, ideeën, concepten en betekenissen veranderen. Het proces van herwaardering van elke waarde is voltooid! God is dood. Leve de heldhaftige dood, enkel de vernietiging van de "vijand". Het nihilisme breidt zich uit en de technologie zegeviert.

Ik herinner me nog steeds het verhaal van mijn grootvader die naar Safad in Galilea ging om zijden fulard te kopen van de Joodse gemeenschap die de Inquisitie in Portugal was ontvlucht, en die zijdeweven leerde van de Arabieren in Spanje.

De herinnering aan Khaiem, de partner van mijn grootvader in de steengroeve nabij Jeruzalem. Khaiem kon mijn familie niet redden van de etnische zuiveringen, maar hij bleef zijn deel van de winst van zijn bedrijf afstaan ​​tot aan zijn dood.

Ik heb geen nieuws over Khaiems kinderen, maar ik heb een week geleden mijn zus in Noorwegen begraven, een broer in Amerika en een zeer gewaardeerde oom in New York, terwijl het lichaam van mijn grootvader op een drukke begraafplaats in Amman ligt.

In de handgemaakte stenen huizen van mijn prachtige dorp Lifta, dat grenst aan Jeruzalem, staat men op het punt een dorp te bouwen voor rijke toeristen, terwijl het ooit een veilige haven was voor Joden die op de vlucht waren voor fascisme en nazisme, die Joden discrimineerden en uitroeiden in de onbeschrijfelijke tragedie van de Holocaust.

God is dood met al de waarden die ons gelijk maken. Triomfantelijk is de bevestiging van de wil tot macht die zijn doelen toevertrouwt aan de technologie en de intieme essentie wordt van het bestaan ​​in een onttoverde wereld.

Toch waren we ooit allemaal broers.

We glijden allemaal af naar het Niets, naar het gevoel van betekenisloosheid.

En de reden? Genade? Barmhartigheid voor de levenden en de doden? Samenwonen? Respect? Het juiste?

Maar degenen die niet over een geavanceerd en modern gevechtsvliegtuig of een tank beschikken, moeten dan eeuwig rouwen om hun lot? Moet hij in stilte sterven?

Net als op een ‘vuilstortplaats’ kwamen de bewoners van de zuidkust van Palestina, slachtoffers van etnische zuiveringen, in Gaza terecht. Volgens de nieuwe Israëlische historici werden er kleine en grote bloedbaden aangericht om alle Palestijnse steden en dorpen leeg te maken. Hetzelfde gebeurde op de plaatsen waar de nieuwe steden en nederzettingen rond Gaza verrezen, die het toneel waren van de laatste bloedbaden die door ons, Palestijnen, werden aangericht. Het doet mij verdriet dat we de terreur en de verschrikkingen die we hebben meegemaakt, hebben gebruikt om ons dringende recht op leven te laten gelden.

Maar is deze keten van dood onstuitbaar?

Toch waren we ooit broers en hebben we de rijkdom en voordelen van het samenleven en wederzijds respect ervaren.

We veranderen allemaal in slachtoffers en beulen voor de kooi van de nep-natiestaat met steeds nauwere en selectieve discriminerende grenzen en in naam van valse rassen en gemakken, van banale voorkeuren en allianties.

De rede, de mensheid en het leven smeken ons om nee te zeggen tegen oorlog! Wij zijn niet veroordeeld om onszelf kapot te maken terwijl we iedereen geruststellen over hun eigen toekomst!

Wij mogen geen onderscheid maken tussen levenden en doden."